Globalna Sadhana: urodziny Guru Ram Das 9 października

9 października obchodzimy urodziny Guru Ram Das, czwartego Guru Sikhów, nauczyciela, uzdrowiciela, opiekuna Ery Wodnika.

guru-ram-das

Tego dnia wykonamy specjalną Sadhnę.

Przez 2,5 godziny będziemy mantrowali shabd Dhan Dhan Ram Das Guru. Ten shabd jest nazywany mantrą dla dokonywania cudów.

Ten shabd był śpiewany przynajmniej raz dziennie w Harimandir Sahib (Złotej Świątyni) w Amritsar przez ostatnie 400 lat. Można często go usłyszeć wokół Harimander Sahib, dlatego że stał się często wypowiadaną mantrą przez osoby, które żyją w Amritsar i odwiedzają Złotą Świątynię każdego dnia.
Istnieje niezliczona ilość opowieści o tym jak recytowanie tego shabdu przywołało cuda wobec, wydawałoby się, beznadziejnych, osobistych sytuacji. Dzięki nauczaniu Yogi Bhajana, tysiące ludzi na całym świecie, mają błogosławieństwo i mogą przywoływać cuda Guru Ram Das poprzez moc Naad w słowach tego shabdu i poprzez wzniosłą, modlitewną intencję. Podczas obchodów rocznicy urodzin Guru Ram Das, mamy nadzieję, że recytowanie tego shabdu przywoła do twojego życia wszystkie błogosławieństwa Guru Ram Das.

Yogi Bhajan opisywał tę okazję, jako pełen mocy czas dla wypełnienia modlitw i za co kolwiek się pomodlisz, Guru Ram Das odpowie. Ważne by pamiętać, że boska praca odpowie na twoje modlitwy dla twojego najwyższego przeznaczenia, dlatego bądź otwarty by odpuścić swoją modlitwę kiedy ją wypowiesz i by odpuścić twoje oczekiwania o tym jak to się zamanifestuje.W wielu aszramach, ludzie zapisują modlitwy i wkładają je do specjalnego pudełka, do którego każdy może dodać swoją modlitwę. Po całym cyklu możesz urządzić ceremonię i spalić modlitwy, wysyłając je do Nieskończoności.

Akceptuj cud twojego życia i twoją zdolność do modlitwy, samobłogosławieństwa i błogosławieństwa całego świata.

Guru Ram Das (1534-1582)

guru-ramdas-ji
Jego oryginalne imię to Bhai Jetha (Jetha – pierworodny). Pochodził ze świeckiej rodziny, jednak od dziecka obracał się w gronie religijnych ludzi. Był młodym, przystojnym mężczyzną. Pewnego dnia natrafił na grupę Sikhów, którzy byli w drodze do Goindwal, siedziby trzeciego Guru Sikhów – Guru Amar Das. Jetha postawił się przyłączyć do kompanii. Gdy dotarli na miejsce, Guru Amar Das of razu zwrócił uwagę na takt i zmysł oddania jaki miał w sobie Jetha. Jetha postanowił zostać w Goindwal, gdzie dużo i ciężko pracował przy różnych projektach budowlanych, czym jeszcze bardziej zwrócił uwagę Guru Amar Das.Niedługo potem Jetha ożenił się z córką Amar Das – Bibi Bhani, z którą miał trójkę dzieci. Jetha był pilnym i oddanych uczniem Guru Amar Das. Wykonywał wiele seva oraz reprezentował Guru Amar Das przed sądem Akbara (cesarza muzułmanów dynastii Mugołów). Ostatecznie Jetha w wielu 40 lat, został mianowany następcą Guru Amar Das i czwartym Guru Sikhów jak Guru Ram Das (Guru – przejście od ciemności do jasności, Ram – jedno z imion Boga, Das – Służący).
Guru Ram Das skomponował 688 hymnów z czego Rehras Sahib i Kirtan Sohila są codziennymi modlitwami Sikhów.
Guru Ram Das był uzdrowicielem. Czantowanie jego shabdów i mantr odnosi się do cech pokory, współczucia i uzdrawiającej energii.

Dhan Dhan Ram Das Guru
Mantra dla dokonywania cudów

Dhan Dhan raamdaas gur jin siri-aa tinai savaari-aa.
Dhan Dhan raamdaas gur jin siri-aa tinai savaari-aa.
Pooree ho-ee karaamaat aap sirjanhaarai Dhaari-aa.
Sikhee atai sangtee paarbarahm kar namaskaari-aa.
Atal athaahu atol too tayraa ant na paaraavaari-aa.
JinHee tooN sayvi-aa bhaa-o kar say tuDh paar utaari-aa.
Lab lobh kaam kroDh moh maar kadhay tuDh saparvaari-aa.
Dhan so tayraa thaan hai sach tayraa paiskaari-aa.
Naanak too lahnaa toohai gur amar too veechaari-aa.
Gur dithaa taa man saadhari-aa.

tłumaczenie na j.polski:

Chwal Guru Ram Das, tego który Ciebie stworzył, który Ciebie ustanowił.
Jesteś takim cudem! Stwórca posadził Cię na tronie.
Twoi Sikhowie i świadomi ludzie kłaniają się przed Tobą, ponieważ jesteś manifestacją Boga.
Jesteś niezmienny, niezgłębiony, niezmierzony. Twoje granice są niedostrzegalne.
Ci, którzy służą Tobie z miłością, są przenoszeni poprzez morze egzystencji.
Pięć przeszkód: chciwość, przywiązanie, żądza, gniew i ego, nie mogą istnieć tam, gdzie Ty jesteś.
Sfera, którą rządzisz istnieje naprawdę. Prawdziwa jest twoja chwała.
Jesteś Nanak, Angad i Amar Das Guru.
O, kiedy Ciebie rozpoznaję, moja dusza jest pocieszona.

Instrukcja: Mantruj ten shabd z serca i umysłu. Powtarzanie tej mantry 11 minut dziennie przez minimum 40 dni sprowadzi cuda do twojego życia.

Komentarz: Ten shabd pochodzi z Siri Guru Granth Sahib i jest dedykowany Guru Ram Das, który miał moc dokonywania cudów.

Utwór do medytacji: Dhan Dhan Ram Das Guru, Sangeet Kaur

8 października 2016Odnośnik bezpośredni

Historia Yogi Bhajana

Yogi Bhajan ( Harbhajan Singh Puri)

(1929-2004)

Yogi Bhajan Lighthouse

Urodził się 26 sierpnia 1929 roku w małej wiosce Kot Karkarn w ówczesnych Indiach, a obecnie na terenie Pakistanu.

Rodzice Bhajana czekali modląc się o męskiego potomka przez 25 lat. Gdy Bhajan przyszedł na świat, jego ojciec wypełnił przysięgę złożoną w modlitwie i udał się z małym dzieciątkiem do świątyni Wisznu Devi by podziękować za błogosławieństwo narodzin chłopca. Choć Bhajan był niemowlęciem te wczesne wydarzenia miały odbić się na stałe w filozofii i doświadczeniach jego życia. Stąd Yogi Bhajan rozpoczął swoją praktykę od odwiedzania wszelkich możliwych świątyń i świętych ludzi, studiując nauki, skrypty i technologie religii z całego świata.

Dzieciństwo

Harbhajan Singh urodził się w zamożnej rodzinie właściciela ziemskiego, do którego należała cała wioska. W każde urodziny Harbhajana stawiano na wadze i ważono. Tyle ile ważył chłopiec mnożono 7 krotnie i wydawano biednym tyle samo kilogramów pszenicy. Dzięki tej tradycji,  seva (bezinteresowna pomoc lub działanie na czyjąś rzecz) mocno zakorzeniła się w wartościach Harbhajana.

Jako jako jedyny chłopiec w wiosce, uczył w najlepszej lokalnej szkole jaką była żeńska szkoła katolicka.

Nauka u Sant Hazara Singh

Nauki Kundalini Jogi, Jogi Tantrycznej i Medytacji z Gongiem pobierał u Sant Hazara Singha – mistrza Kundalini Jogi i Mahan Tantrika w ówczesnym czasie.

Była to nauka pełna wyzwań, hartująca ducha i charakater młodego Bhajana. Jedna z anegdot opowiada jak nauczyciel poprosił Bhajana, aby pokazał mu jak potrafi wejść na wysokie drzewo. Młody Harbhajan dumny ze swojej siły wspiął się na drzewo, a następnie zadowolony z siebie spoczął na gałęzi by odpocząć. Sant Hazara Singh pochwalił go i poprosił, aby zaczekał do jego powrotu. Młody student pokornie czekał na powrót swojego nauczyciela przez trzy dni, pijąc wodę z liści drzew. Po trzech dniach nauczyciel wrócił, Harbhajan zaś nigdy nie doczekał się ani słowa komplementu czy troski o jego zdrowie. Yogi Bhajan wspomina to wydarzenie :” Nie zrobił ze mnie mężczyzny, ani świętego człowieka, ani wielkiego człowieka, ale prawdziwego człowieka. Nie ma bogactw na tym świecie, którymi mógłbym mu się odwdzięczyć. Wykonał najwspanialszą pracę. Dlatego nieszczęście to moje śniadanie, tragedia to mój lunch, a zdrada to moja kolacja. Możecie to sobie zapisać. To wam pomoże. Czy coś oprócz tych rzeczy może wam jeszcze przeszkadzać? Jeżeli jesteś w stanie zjeść te trzy rzeczy i je strawić, to jesteś najlepszy.”

W wieku 16 lat Harbhajan opanował do perfekcji dyscypliny Kundalini Jogi i Jogi Tantrycznej i tym samym Sant Hazar Singh uznał Yogi Bhajana jako Mistrza Kundalini Jogi, co było wyjątkowe ze względu na jego bardzo młody wiek.

Prawdopodobnie bolesną lekcją dla Yogi Bhajana było odejście jego mistrza w 1947r., który wydał mu zakaz widywania się z nim. Sant-Ji był wojownikiem z czego zyskał sławę, później osadził się i założył rodzinę. Yogi Bhajan pokornie wypełnił rozkaz swojego nauczyciela i nigdy więcej nie zobaczył swojego mistrza.

Dalsza edukacja

Oprócz Kundalini Yogi, Yogi Bhajan studiował dalej i w różnych dziedzinach. Pod opieką Acharya Narinder Dev zgłębiał Hatha Jogę i jej wpływ na równoważenie układu nerwowego. Ta wiedza okazała się bardzo cenna kiedy nauczał w USA gdzie większość ludzi cierpiała z powodu różnych zaburzeń układu nerowowego. Nauki filozofii pobierał również w słynnym aszramie Sivananda Ashram w Rishikesh.

Harbhajan pochodził z rodziny Sikhów i od dzieciństwa poddawany był silnemu wpływowi dziadka, który opowiadał mu historie Guru Sikhów, ich życiorysy, legendy i niezwykłe przygody. Wartości przekazywane w tych historiach także wywarły swój wpływ na późniejszy styl nauczania Yogi Bhajana.
Yogi Bhajan ukończył następnie studia w Indiach otrzymując tytuł doktora Psychologii.
Harbhajan rozpoczął życie rodzinne. W 1953r. ożenił się z Sardani Inderjit Kaur  i następnie podjął karierę jako urzędnik Państwowy w Indiach, do czasu objawienia, które zmieniło kurs jego życia.
Guru Ram Das
Najważniejszym doświadczeniem w życiu Harbhajana Singha było rozpoznanie swojego osobistego Guru. Był to punkt zwrotny, który naznaczył jego przyszłość i przeznaczenie.
Złota Świątynia
Złota Świątynia w Amritsar
Jako urzędnik państwowy był wysyłany do różnych części Indii i latach 60. został przypisany do Amritsar, świętego miasta Sikhów. Jako Sikh, postanowił wykorzystać tę okoliczność i zobligował się do mycia podłóg w Harimander Sahib, Złotej Świątyni w Amritsar w akcie pokory i uznania dla swojego dziedzictwa. Odkrył, że jedynie poprzez pokorę i skromność bezinteresowność jego służby odnajdywał spełnienie, którego poszukiwał. Bhajan spędził wcześniej wiele lat jaku student u nauczycieli duchowych, a później sam nauczał i  posiadł moce sidhi. Mimo to czuł potrzebę i tęsknotę o swojego osobistego Guru, który nie byłby związany z ziemskim istnieniem. Z tą myślą, przez 4,5 lat Harbhajan praktykował seva w Złotej Świątyni, kiedy zaczął uświadamiać sobie, że faktycznie, jest błogosławionym synem Domu Guru Ram Das. Yogi Bhajan zwykł mówić, że stało się tak tylko dlatego, że mył podłogi w Złotej Świątyni. Jego inne osiągnięcia i dyplomy nie miały znaczenia. Był to punkt zwrotny w świadomości Bhajana.
Nauczanie na Zachodzie
Wiele czynników złożyło się na decyzję Bhajana o udaniu się na Zachód. Pod koniec lat 60. Harbhajan pracował na lotnisku międzynarodowym w New Delhi. Jednym z wydarzeń była przypadkowa rozmowa z klientem lotniska, który szukał jogina, który mógłby nauczać na uniwersytecie w Toronto, w Kanadzie. Yogi Bhajan opowiedział kanadyjczykowi o swoich kwalifikacjach i niedługo potem już przygotowywał się do wyjazdu na drugi koniec świata.
W drodze do Kanady, podczas przesiadki w Londynie zaginął jego bagaż. Jedyne co mu pozostało to mała torba podręczna z radiomagnetofonem i nagraniem Gurbani Kirtan Sukhami. Jego bagażu nigdy nie odnaleziono. Tak więc dojechawszy do Kanady miał tylko to w co był ubrany, praktycznie bez środków i właśnie otrzymał wiadomość, że profesor, z którym miał umówiony kontrakt na uniwersytecie w Toronto, właśnie zginął w wypadku samochodowym.
Harbhajan został skazany na siebie i własną zaradność. Początki były trudne, jednak w krótkim czasie udało mu się zdobyć pracę jako pracownik biurowy w wydawnictwie, rozpoczął nauczanie w lokalnym aszramie jako Yogi Bhajan.
W 1968 roku, stary przyjaciel z New Delhi zaprosił Bhajana na weekend do Los Angeles. Yogi-Ji wyczuł, że Los Angeles jest idealnym miejscem do nauczania, gdzie ludzie szukają samopoznania i nowych wartości. Tam zrozumiał, że jego Guru doprowadził go do tego miejsca, by mógł wykorzystać całą swoją wiedzę i doświadczenie by wypełnić potrzeby tych poszukujących dusz. I tak w tym samym roku Yogi Bhajan rozpoczął nauczanie w Los Angeles, a w 1971 został mistrzem Mahan Tantrik (Biała Tantra) po ostatnim Mahan Tantriku Lama Lilan Po.
YB 1969
Yogi Bhajan, 1969r.
YB Santa Fe
Yogi Bhajan, warsztaty w Aspen, USA, 1969r.
Yogi Bhajan był nauczycielem duchowym, organizatorem i administratorem wielu społeczności i biznesów w USA,  a później na całym świecie. Był również głową ruchu Sikhów na Zachodzie, przyczyniając się w rozwinięcia Dharmy Sikhów w świecie zachodnim. Z jego inicjatywy powstały takie organizacje jak 3HO: Healthy, Happy, Holy Organization – organizacja budująca i zrzeszająca społeczność Kundalini Jogi na całym świecie oraz Kudnalini Research Institute – organizacja badawczo-naukowa zajmująca się naukowymi aspektami Kundalini Jogi, jej wpływu na zdrowie i rozwój jednostki.
Stał się rozpoznawalnym liderem, orędownikiem pokoju na świecie aktywnie zaangażowanym w dialog międzyreligijny. W czerwcu 1985 ustanowił pierwszy Światowy Dzień Modlitwy. Ten dzień został międzynarodowo uznany przez przedstawicieli religijnych z całego świata.
YB i Dalajlama
Dalajlama XIV i Yogi Bhajan
Yogi Bhajan JPII 1984
Papież Jan Paweł II i Yogi Bhajan,  Rzym 1984
Usystematyzował i nadał naukowy charakter naukom jogi. Jego misją była służba, przewodnictwo i budowanie społeczności liderów i nauczycieli Ery Wodnika.
źródło: The Aquarian Teacher, KRI, 2005

5 października 2014Odnośnik bezpośredni

Krishnamacharya – ojciec współczesnej jogi

Tirumalai Krishnamacharya
1888- 1989

Krishnamacharya

Ojciec współczesnej Jogi. Twórca Vinyasa Ashtanga Yogi. Mistrz hatha jogi, nauczyciel, uzdrowiciel, pisarz.
Jako pierwszy usystemazował asany, stworzył optymalne sekwencje pozycji i wyjaśnił ich lecznicze działanie. Poprzez połączenie asan i pranayamy, pozycje nie tyle przygotowywały do medytacji, jak same stały się medytacją.
Choć sam nigdy nie opuścił Azji, dzięki jego uczniom: Pattabhi Jois, B.K.S. Iyengar, Indra Devi oraz jego synowi T.K.V. Desikachar, jego nauczanie objęło cały glob. Obecnie nie istnieje system jogi, który w jakimś stopniu nie otarł się o nauczanie Krishnamacharyi.

Krishnamacharya urodził się w małej wiosce na południu Indii.
W wieku 5 lat zaczął uczyć się sutr Patandżalego dzięki swojemu ojcu, który powiedział, iż jego rodzina wywodzi się od znanego IX-wiecznego jogina, Nathamuni. Choć niedługo potem ojciec zmarł, Krishnamacharya miał pasję i głód wiedzy dla jogi. Jako nastoletni chłopiec zdobywał pierwsze szlify jogi w Sringerimath (późniejszej kolebce Sivanandy Yoganandy).

W wieku 16 lat udał sie na pielgrzymkę do Świątyni Nathamuni w Alvar Tirunagari, gdzie miał szczególną wizję. Przybywszy do świątyni, stary mężczyzna wskazał mu sad drzew mango, do którego od razu sie udał. Tam spotkał trzech joginów. Pośrodku siedział jego przodek, Nathamuni. Kiedy Krishnamacharya to pojął, poprosił go o instrukcję. Nathamuni całymi godzinami śpiewał do niego wersy z Yogarahasya (Esencja Jogi), tekst zagubiony ponad tysiącami laty. Krishnamacharya zapamiętał ten tekst i później przetłumaczył wersy.

Od wydarzeń w świątyni Nathamuni, Krishmacharya studiuje nauki klasyczne: filozofię, logikę, religioznawstwo i muzykę. Uczył się jogi na podstawie tekstów i przypadkowych spotkań z joginami, jednak nie zaspokajało to jego potrzeby wiedzy.
Pewnego dnia, nauczyciel uniwersytecki zauważywszy jak Krishnamacharya ćwiczy asany, polecił mu odnaleźć Sri Ramamohan Brahmacharię, jednego z ostatnich mistrzów Hatha Yogi. Krishnamacharya spędził 7 lat u Brahmacharii w Tybecie ucząc się asan, pranayam, sutr Patandżalego oraz ucząc się o terapeutycznej roli jogi. Podczas stacjonowania, Krishnamacharya miał nauczyć się 3000 asan i nauczyć się jednych z najbardziej niezwykłych technik, jak zatrzymanie pulsu. W zamian za instrukcję, Brahmacharia poprosił swego oddanego studenta by powrócił do domu, osiedlił się i zaczął nauczać jogi.

Krishnamacharya dzięki swojemu wykształceniu miał wiele ofert pracy, jednak dotrzymując obietnicy swojemu mistrzowi, w latach 20. powrócił w rodzinne strony w całkowitej biedzie.
W tym czasie nauka jogi była trudna i niedochodowa. Studentów było niewielu i Krishnamacharya musiał podjąć pracę na plantacji kawy. W wolnych dniach podróżował po prowincji dając pokazy i wykłady jogi oraz demonstrując siddhis (niezwykle, często paranormalne umiejętności). Dzięki pokazom zatrzymywania pulsu, unoszenia ciężkich przedmiotów zębami, niezwykłymi asanami czy zatrzymaniem samochodu za pomocy ręki, Krishnamacharya zyskał zainteresowanie, umierającą wtedy, tradycją jogi.
Krishnamacharya ożenił się, wypełniając tym samym drugą prośbę swego guru. Choć jogini tradycyjnie izolowani się od życia społecznego, Brahmacharia chciał aby jego student poznał życie w rodzinie i uczył jogi, która pomoże osobom żyjącym w społeczności. Ten okres Krishnamacharya wspomina jako najtrudniejszy, jednak trudne warunki materialne umocniły jeszcze mocniej potrzebę nauczania jaką odczuwał Krishnamacharya.

Los Krishnamacharyi odmienił się w 1931 roku kiedy otrzymał zaproszenie by nauczać w Sanskrit Collage w Mysore. Dostał dobrą pensję i mógł nauczać jogi na pełen etat. Rodzina zarządzająca Mysore wspierała naukę i tradycję jogi, dzięki czemu Krishnamacharya mógł całkowicie poświęcić się zgłębianiu jogi korzystając z zasobów biblioteki Mysore oraz dzięki osobistemu wsparciu maharadży. Początkowo Krishnamacharya wykładał surowy i klasyczny styl hatha jogi zbyt wymagający dla wielu studentów koledżu, dlatego maharadża stworzył dla niego specjalną szkołę jogi przy pałacu maharadży – yogashala.
Były to lata 30. – najbardziej płodny okres nauczania Krishnamacharyi, wtedy właśnie rozwinął technikę Ashtangi Vinyasy Jogi.

Pierwszymi uczniami Krishnamacharyi byli aktywni, młodzi chłopcy, często gimnastycy, zapaśnicy lub studenci jogi. Dlatego styl nauczania Krishnamacharji był ukierunkowany na budowanie sprawności fizycznej.
Powstał styl Vinyasa wykorzystujący sekwencję Suriji Namaskary (Powitania Słońca) do wchodzenia i wychodzenia z kolejnych asan.
Krishnamacharya poza nauką studentów lubił dawać pokazy jogi wsród ludzi rożnego wyznania i pochodzenia. Twierdził, że joga może przynieść korzyść osobie bez względu na jej przekonania religijne.
Początkowo nie nauczał kobiet. Pierwszą joginką Krishnmacharyi była Zhenia Labunskaia (Indra Devi), przyjaciółka maharadżów w Mysore. Zanim Krishnamacharya zaakceptował Indrę, musiała przejść przez rygorystyczne zalecenia dietetyczne i fizyczne Krishmacharyi, które docelowo miały ją zniechęcić do stacjonowania. Jednak wytrwałość i oddanie uczyniły Indrę oddaną studentką jogi, a po roku stacjonowania w Yogashala, nauczycielką jogi. Indra Devi jako pierwsza przeniosła nauki Krishnamacharyi poza Indie – najpierw do Chin i Rosji, potem do USA.

Krishnamacharya nigdy nie opuścił Mysore. Jego najbardziej znani uczniowie: Pattabi Jois, B.K.S. Iyengar i Indra Devi przenieśli jego nauki na Zachód.
Nauczanie Pattabi Joisa jest najbliższe stylu Krishnamacharyi. Zarówno Iyengar, jak Indra Devi nauczali w odmiennym stylu, czerpiąc jednak nadal przede wszystkim z tradycji Hatha Jogi wykładanej przez Krishnamacharyę.

Krishnamacharya pozostaje najbardziej wpływowym nauczycielem i źródłem hatha jogi dla współczesnej społeczności praktykujących na całym świecie.

Źródło: YogaJournal.com